بسم الله 

اسفندماهه و شاید برای اولین بار اونقدرها اسفند رو حس نمیکنم.

نوشتن و ارزیابی های سالانه ام موکول شده به اردیبهشت و 

شاید همین اونقدرها شوقی رو در من زنده نمیکنه.

الان شرایطم بیش از حد روی هواست و این عجیبه.چرا وقتی همه چی معلومه

من باید اینقدر گیج باشم؟اونقدر که حتی حوصله ام نشه بنویسم.حتی اینجا.پیر شدم...